Friday, September 9, 2016

ព្រះបាទ​ធរណិន្ទ្រ​វរ្ម័ន​ទី​២ ឆ្នាំ​១១៥០​-​ឆ្នាំ​១១៦០


ក្រោយ​ពី​ព្រះបាទ​សូរ្យ​វរ្ម័ន​ទី​២ សោយ​ទិវង្គត​ទៅ ប្អូន​ជីដូន​មួយ​របស់​ព្រះអង្គ​បាន​ឡើង​គ្រងរាជ្យ​បន្ត​ពី​ព្រះអង្គ ដោយ​មាន​ព្រះនាម​ក្នុង​រាជ្យ​ថា ព្រះបាទ​ធរណិន្ទ្រ​វរ្ម័ន​ទី​២។ ព្រះ​អគ្គមហេសី​របស់​ព្រះអង្គ គឺ​ម្ចាស់​ក្សត្រិយ៍​ចូឌាមណី ជា​ព្រះ​រាជបុត្រី​របស់​ព្រះបាទ​ហស៌​វរ្ម័នទី​៣។
ក្នុង​រជ្ជកាល​របស់​ព្រះអង្គ ព្រះអង្គ​បាន​ធ្វើ​សង្គ្រាម​ជាមួយ​ប្រទេស​ចំប៉ា ដែល​ជា​សង្គ្រាម​បន្ត​ពី​រាជ្យ​មុន​មក។ ព្រះអង្គ​បាន​ទុក​ព្រះទ័យ​អោយ​ព្រះរាជបុត្រ​របស់​ព្រះអង្គ ព្រះនាម​ជយវ៌ធន ដែល​ជា​អនាគត​ព្រះបាទ​ជ័យវរ្ម័ន​ទី​៧ ដែល​កាល​ណោះ​មាន​ព្រះ​ជន្មាយុ​ប្រមាណ​២៥​ព្រះវស្សា​នៅឡើយ អោយ​កាន់​អគ្គ​បញ្ជា​ការ​កង​ទ័ព រួចហើយ​លើក​ទៅ​វាយ​ក្រុង​វិជ័យ​នៃ​ប្រទេស​ចំប៉ា។
ព្រះបាទ​ធរណិន្ទ្រ​វរ្ម័ន​ទី​២ ជា​ព្រះមហាក្សត្រ​ដែល​សព្វ​ព្រះរាជហឫទ័យ គោរព​បូជា​ព្រះពុទ្ធសាសនា​មហាយាន ដែល​កាល​ណោះ​មាន​អ្នក​គោរព​បូជា​កាន់តែ​កើន​ច្រើន​ឡើងៗ។ ព្រះអង្គ​ទ្រង់​បាន​បោះបង់​ចោល​នូវ​ប្រពៃណី​សាសនាព្រាហ្មណ៍ ដែល​មាន​ពី​យូរ​យា​មក​ហើយ​នោះ​ថែម​ទៀត​ផង។ ព្រះបាទ​ធរណិន្ទ្រ​វរ្ម័ន​ទី​២ ទ្រង់​បាន​ឡើង​គ្រងរាជ្យ​នៅ​ឆ្នាំ​១១៥០ ហើយ​ទ្រង់​សោយ​ទិវង្គត​នៅ​ឆ្នាំ​១១៦០ នៃ​គ.ស ប៉ុន្តែ​គេ​មិនបាន​ដឹង​ព្រះ​មរណនាម របស់​ព្រះអង្គ​ទេ។

No comments:

Post a Comment