ក្រោយពីព្រះបាទមហិន្ទ្រវរ្ម័ន សោយទិវង្គតទៅ ព្រះរាជបុត្ររបស់ព្រះអង្គព្រះនាម ឥស្សណៈវរ្ម័នទី១ ទ្រង់បានឡើងគ្រងរាជ្យបន្តពីព្រះបិតា។ ព្រះបាទឥស្សណៈវរ្ម័ន ជាព្រះរាជាមានមហិទ្ធិឫទ្ធិណាស់ គឺព្រះអង្គនេះហើយ ដែលបានបញ្ចប់ការវាយដណ្ដើមយកអាណាចក្រភ្នំទាំងស្រុង ដោយទ្រង់វាយដណ្តើមបានរាជធានីអង្គរបុរី ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ៦៣០ នៃគ្រិស្ដសករាជ។
ព្រះអង្គបានពង្រីកការត្រួតត្រាឆ្ពោះទៅទិសខាងត្បូង ដល់ព្រំប្រទល់ដែនដីកម្ពុជាក្រោមសព្វថ្ងៃ ឯទិសខាងលិចដល់ខេត្តចាន់តាប៊ុន ក្នុងប្រទេសថៃ សព្វថ្ងៃ។ ដើម្បីរឹតចំណងមិត្តភាពជាមួយបរទេស ព្រះអង្គបានបញ្ជូនរាជទូតទៅប្រទេសចិន នាឆ្នាំ៦១៦-៦២៣ និង៦២៧។ ជាមួយប្រទេសជិតខាង ព្រះអង្គបានរៀបអភិសេកបុត្រីរបស់ព្រះអង្គ ព្រះនាម សារៈវ៉ានី ជាមួយនឹងចៅទួតម្នាក់របស់ព្រះរាជាចំប៉ា ដែលទ្រង់ប្រសូតបានបុត្រាមួយអង្គ ហើយដែលក្រោយមកទ្រង់បានឡើងគ្រងរាជ្យនៅប្រទេសចំប៉ា ក្នុងឆ្នាំ៦៥៣ ដោយមានព្រះនាមថា វិក្រន្តា។
ព្រះបាទឥស្សណៈវរ្ម័ន ទ្រង់បានតាំងរាជធានីនៅចំកណ្ដាលអាណាចក្ររបស់ព្រះអង្គ ដែលមានឈ្មោះថា ឥស្សណៈបុរៈ។ រាជធានីឥស្សណៈបុរៈ មានប្រជាពលរដ្ឋប្រមាណ ២ម៉ឺនគ្រួសាររស់នៅ ហើយដែលត្រូវនឹងរមណីយដ្ឋានសម្បូរព្រៃគុក ដែលមានសំណល់ជាប្រាសាទធ្វើអំពីឥដ្ឋជាច្រើន ស្ថិតនៅខាងជើងខេត្តកំពង់ធំ សព្វថ្ងៃនេះ។
ក្នុងរជ្ជកាលរបស់ព្រះបាទឥស្សណៈវរ្ម័ន អាណាចក្រចេនឡា មានការរីកចម្រើនរុងរឿងណាស់ ប៉ុន្តែក្នុងពេលដែលព្រះអង្គចូលទិវង្គតទៅ ហើយដែលហាក់ដូចជាគ្មានបុត្របន្តរាជ្យផងនោះ ភាពវឹកវរចលាចលក៏បានផ្ទុះឡើងសាជាថ្មី។
No comments:
Post a Comment